Μια αναφορά στον Ακη

Μ

.
.
.
«Η κομπραδόρικη ζωή έχει πολλά μεράκια
μα σαν θα μπεις στη φυλακή σου γίνονται φαρμάκια»
( παλιό ρεμπέτικο)

Η πορεία του, σαν «ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ», ανακόπηκε απότομα με την δημοσιοποίηση μιας πανάκριβης γαμήλιας  τελετής στο Παρίσι. Όλα ξεκίνησαν από εκεί. Μέχρι τότε ο Άκης ήταν ταυτισμένος με το ΠΑΣΟΚ. Από κει και πέρα όλα άρχισαν να αλλάζουν.
Στην Ελληνική κοινή γνώμη  σχηματίσθηκε ξαφνικά η εικόνα ενός πολιτικού που είχε πλουτίσει μέσα από την πολιτική. Καθόλου σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα που όμως και αυτό έχει τα όριά του, τα οποία ο Άκης, χωρίς να το αντιληφθεί, τα είχε ξεπεράσει.
Από κει και πέρα  όλα όσα ακολούθησαν ήρθαν να επιβεβαιώσουν  το μη αναστρέψιμο της πορείας του πολιτικού του θανάτου (η απώλεια της βουλευτικής  έδρας, η απομόνωση του στο ΠΑΣΟΚ, το κόψιμο από τα μίντια και τέλος η διαγραφή του ).

Η συνεχής  πολιτική του αποδυνάμωση  συνέβαλε στο να ανοίξει ο δρόμος  για να βρεθεί, αργά ή γρήγορα, αντιμέτωπος και με επίσημες ποινικές κατηγορίες καθώς οι απόπειρες από-ενοχοποίησης του πολιτικού συστήματος, που βρίσκονταν σε εξέλιξη, (με κοινωνική απαίτηση), εκείνη την περίοδο, ήταν φανερό ότι θα κατέληγαν κάποτε  στην καταδίκη  κάποιων πολιτικών προσώπων. Ανάμεσα σε αυτά συνέβη να είναι και ο Άκης.

Σε ένα πράγμα προκαταβολικά έχει  δίκαιο. Στο ότι είναι άδικο εντελώς να σηκώνει τον σταυρό του μαρτυρίου μόνος του. Αλλά κι αυτό θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει με γενναιόδωρο τρόπο  Ως αναγκαία θυσία  στο βωμό της από-ενοχοποίησης ενός  συστήματος του οποίου υπήρξε αυθεντικός στυλοβάτης και εκπρόσωπος.

Για τον Τσοχατζόπουλο μπορούμε να πούμε πολλά. Ποιος δεν θυμάται τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στις εσωκομματικές εξελίξεις του ΠΑΣΟΚ. Μέλος της περίφημης τρόικας, (Λαλιώτης, Γεννηματάς, Τσοχατζόπουλος), διαχειρίστηκε, εν ονόματι του Α. Παπανδρέου,  όλες τις κομματικές υποθέσεις, μέχρι την περίοδο Σημίτη (κοντά είκοσι χρόνια).

Ο Άκης είναι αυτός που συνέβαλε τα μέγιστα στην συγκρότηση, αυτού που λέμε,  «κομματικού μηχανισμού» του ΠΑΣΟΚ, την μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε ένα αρχηγικό κόμμα με αυστηρές προδιαγραφές και αποκλεισμό κάθε αμφισβήτησης. Κι αυτό έγινε δυνατό χάρις στις μεθοδεύσεις της Πασοκικής τρόικας,  την πολιτική ανεπάρκεια των συνιστωσών που διεκδικούσαν κεντρικό πολιτικό ρόλο αλλά και την υποχώρηση κύρια του μεταπολιτευτικού ριζοσπαστισμού.Στην μετα-Παπανδρεϊκή περίοδο ο Τσοχατζόπουλος βρέθηκε να διεκδικεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με κύριο αντίπαλο τον Σημίτη  που διέθετε ελάχιστη επιρροή στη κομματική βάση  αλλά έμελλε να υπερισχύσει,  σε εκείνη τη φάση,  χάρις στα ισχυρά  εξουσιαστικά αντανακλαστικά των μελών του ΠΑΣΟΚ. Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία εκείνης της αναμέτρησης υπήρξε η ομάδα  των στελεχών που οργάνωσαν την υποψηφιότητα Τσοχατζόπουλου. Δεν είναι καιρός να αναφερόμαστε σε ονόματα και να ξύνουμε παλιές πληγές. Είναι πάντως αυτοί που πίστεψαν όσο κανένας άλλος στην υποψηφιότητα Τσοχατζόπουλου την στιγμή που αυτή δεν είχε την παραμικρή αποδοχή από την Ελληνική κοινωνία (εξ’ού και ο λόγος για εξουσιαστικά αντανακλαστικά που επέδειξε η οργάνωση του ΠΑΣΟΚ  κλπ. κλπ.)

Για τον Άκη τα πράγματα, μετά την αποτυχία του να αναλάβει την αρχηγία, έπαιρναν μιαν άλλη τροπή, καθαρά προσωπική. Το πρότυπο υπήρχε. Δεν χρειάστηκε να το ψάξει. Ήταν το πρότυπο ζωής του μέντορά  του,  του Α. Παπανδρέου και υπήρχε όλη η προσήλωση και η ευχέρεια να το ακολουθήσει. Και αυτό έκανε.
Η πρωθυπουργία Σημίτη,(όπως και Καραμανλή αργότερα) προσφέρονταν για «χρυσές δουλειές» στο δημόσιο. Και οι δύο ήταν υπεράνω τέτοιων ζητημάτων. Ασχολούνταν με την πολιτική «αφ’ υψηλού». Γεγονός που άφηνε όλα τα περιθώρια για ρεμούλες στο Κράτος (ακόμα και στο  στενό τους περιβάλλον).
Η κατάληξη της δικαστικής περιπέτειας στην οποία οδηγήθηκε ο Άκης σήμανε την πολύχρονη φυλάκισή-του, που ήταν επόμενο σε αυτή την ηλικία να επιδεινώσει δραματικά την υγεία του.
Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει από δω και πέρα, ποια θα είναι η μεταχείρισή του από τις αρχές. Πάντως  αδυνατούμε ακόμα να καταλάβουμε την υπερασπιστική  γραμμή που υιοθέτησε στην διάρκεια της δίκης και που συνεχίζει να τηρεί και σήμερα. Ότι δηλ. υπήρξε θύμα πλεκτάνης.
Ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν περνά με τίποτα στην κοινωνία (πολύ περισσότερο στους δικαστές). Πως θα πετύχει την αποφυλάκισή του; Πέρα από ανθρωπιστικό το πρόβλημά του είναι και πολιτικό. Και άρα  δύσκολα επιλύσιμο. Σαν πολιτικός που υπήρξε πρέπει να το γνωρίζει.

Από την μεριά μας, με ανάμικτα είναι γεγονός  αισθήματα,  θα θέλαμε να του ευχηθούμε, (αντί σιωπής), να πετύχει την δικαιούμενη περίθαλψη  ή ακόμα και την με όρους αποφυλάκισή του.
Επιμένουμε όμως στην ενοχή του. Υπήρξε πρωταγωνιστής μιας μεγάλης απάτης σε βάρος του Δημοσίου και εξιλαστήριο θύμα μαζί. Χωρίς το δεύτερο να αναιρεί το πρώτο, που είναι και η ουσία της όλης υπόθεσης.

Μ.Χ.

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Σχόλια

X. M.

Kατηγορίες

Ιστορικό