Ένα δίκαιο αν θα δίναμε στους παλιούς τριτοδιεθνιστές θάταν σίγουρα για το βρίσιμο πού έριχναν κατά καιρούς σε όλη αυτή την φάρα των απίθανων σοσιαλδημοκρατών. Πραγματικά το άξιζαν, όπως συνεχίζουν να το αξίζουν. Στη τελευταία τους σύνοδο στο Μεξικό διάλεξαν μεγαλόσχημο τίτλο: «Προς μια παγκόσμια σοσιαλιστική ανταπόκριση στην παγκόσμια οικονομική κρίση»
Και τον εξήγησαν διά του προέδρου τους : «Σήμερα αποδεχόμαστε μιαν ευθύνη. Μιάν ευθύνη, που συνίσταται στο να βάλουμε τάξη στο χάος που δημιούργησε ο παγκόσμιος νέο-συντηρητισμός». Η σοσιαλιστική «ανταπόκριση» λοιπόν στοχεύει στην ευταξία. Η Σοσιαλιστές θα βάλουν τάξη στο χάος.
Μην ψάχνεται να βρείτε τι εννοούν. Όπως μη ψάχνεται να βρείτε πώς «η παγκοσμιοποίηση θα γίνει από τους λαούς για τους λαούς» και πώς θα επιτευχθεί ο στόχος για «την παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση». Κουβέντες για μαζική κατανάλωση χωρίς περιεχόμενο και σημασία.. Και δεν είναι οι μοναδικές.
Δεν θα μπορούσε να λείψει από την σύνοδο κι η αναφορά στον Κέυνς μιάς και δεν μπορεί να υπάρξει «σοσιαλιστική οικονομική πολιτική» χωρίς αναφορά στο Κράτος και την αύξηση των κρατικών δαπανών. Είναι η καθιερωμένη απάντηση των Σοσιαλιστών (αλλά και όλης της Κευνσιανής αριστεράς) σε κάθε κρίση ( πού θέλει το Κράτος σε έναν ρόλο θεματοφύλακα των λαϊκών συμφερόντων).
Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Στην Ε.Ε. τα Κεϋνσιανά μέτρα προσκρούουν στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο σταθερότητας (πού παρά τις όποιες παραβιάσεις του γενικά ισχύει) και το οποίο εκτός του ότι το ενέκριναν παλαιότερα και οι σοσιαλιστές δεν εγείρουν σήμερα κανένα αίτημα αναθεώρησής-του. Έτσι, προτείνουν Κεϋνσιανά μέτρα μέσα σε ένα νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Μόνο αυτοί θα μπορούσαν να προτείνουν κάτι τέτοιο. Το αλλοπρόσαλλο του χώρου είναι ιστορικά τεκμηριωμένο
Πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα.
Τελευταία προσφιλής διακήρυξη του Γιωργάκη, του ΠΑΣΟΚ, και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη. «Η ανάπτυξη που σέβεται το περιβάλλον και χρησιμοποιεί την καινοτομία, για να διασφαλίσει την αειφορία των οικονομιών μας». Καμιά αντίρρηση. Η ένστασή μας αφορά τη σχέση όλων των παραπάνω πολιτικών υποκειμένων με την «πράσινη ανάπτυξη». Δεν θα απαριθμήσουμε τα προαπαιτούμενα μιάς τέτοιας αναπτυξιακής στρατηγικής( που είναι πολλά), τις αλλαγές που θα επιφέρει στην παραγωγική δομή, τις συμμαχίες πού προϋποθέτει, το αναλυτικό οικονομικό σχέδιο κλπ. κλπ. Δεν είμαστε πλέον τόσο αφελείς για να παίρνουμε στα σοβαρά οτιδήποτε εύηχο πετάει ο Γιωργάκης. Η «πράσινη ανάπτυξη» θα έχει την ίδια τύχη με την «αυτοδύναμη ανάπτυξη» του Α.Παπανδρέου. Ένα ακόμα ανεύθυνο τρύκ στην κούρσα εξουσίας του Γιωργάκη και του ΠΑΣΟΚ. Κι όσοι αφελείς πιστεύσατε, κι όσοι πονηροί συνταχθείτε.
Χ. Μ.
25-4-09
