COP21 στο Παρίσι: Εκτός κλίματος ο Αλέξης Τσίπρας (Ν. Μάντζαρης, Λ. Τσικριτζής)

C

Ν. Μάντζαρης,  WWF Ελλάς     Λ. Τσικριτζής, Οικολογική Κίνηση Κοζάνης

150 ηγέτες χωρών συμμετείχαν στην εναρκτήρια εκδήλωση της ιστορικής 21ης Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για το Κλίμα στο Παρίσι τη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015, μια ισχυρή ένδειξη ότι η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής βρίσκεται πλέον στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας παγκοσμίως.
Οι ηγέτες τόνισαν την ανάγκη να προκύψει  ένα σαφές σχέδιο που θα κλείσει το χάσμα το οποίο υπάρχει  αυτή τη στιγμή  ανάμεσα στις δεσμεύσεις των κρατών και τις εκτιμήσεις των επιστημόνων για την αναγκαία μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ώστε να περιοριστεί η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από τους 2 oC ως το τέλος του αιώνα. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσαν στη συγκέντρωση επαρκών οικονομικών πόρων για την προστασία και την ενίσχυση των πιο ευάλωτων χωρών στο πλαίσιο της κλιματικής δικαιοσύνης.
Στα θετικά της πρώτης ημέρας της Διάσκεψης πρέπει να καταγραφεί και η πρωτοβουλία «Αποστολή Καινοτομίας» 20 χωρών που είναι υπόλογες για το 75% των παγκόσμιων εκπομπών CΟ2 από την παραγωγή ενέργειας. Το σχέδιο το οποίο κατέθεσαν οι χώρες αυτές προβλέπει τον διπλασιασμό των επενδύσεων τους σε έρευνα για την καθαρή ενέργεια για τα επόμενα 5 χρόνια.

Φανερά εκτός κλίματος, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ήταν ίσως ο μόνος αρχηγός κράτους που δεν μίλησε καθόλου για τη σημασία του ενεργειακού τομέα στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Αντιθέτως, έδωσε ιδιαίτερη σημασία στη ναυτιλία, ζητώντας να αποτελεί ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO) την αρχή που θα ασχολείται με το θέμα των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από τα πλοία, ένας τομέας για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδιάζει φιλόδοξες πολιτικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τομέας της ναυτιλίας εξαιρέθηκε από το πρωτόκολλο του Κιότο το 1997 και ανατέθηκε στον ΙΜΟ να καταρτίσει σχέδιο μείωσης των εκπομπών του τομέα, πράγμα το οποίο όμως δεν έχει συμβεί ως τώρα.
Ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση προκάλεσε η δήλωσή του ότι «στην Ελλάδα, παρά την οικονομική και κοινωνική κρίση, το περιβαλλοντικό ζήτημα βρίσκονται ψηλά στην κυβερνητική μας ατζέντα», η οποία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, καθώς μέσα στο 2015 η ελληνική κυβέρνηση:
• Προχώρησε με ενθουσιασμό την αδειοδοτική διαδικασία της νέας λιγνιτικής μονάδας της ΔΕΗ «Πτολεμαΐδα V» την οποία μάλιστα ανακοίνωσε προεκλογικά στην Κοζάνη ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Η νέα μονάδα θα στοιχίσει στην Ελλάδα τουλάχιστον 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ θα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με περίπου 4,6 εκατομμύρια τόνους CO2 κάθε χρόνο.
• Επιδίωξε την επαναλειτουργία της πιο βρώμικης και πιο παλιάς λιγνιτικής μονάδας της ΔΕΗ, «Πτολεμαΐδα ΙΙΙ» η οποία εκπέμπει συστηματικά την τελευταία πενταετία 2 φορές περισσότερα σωματίδια από το αντίστοιχο όριο της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Ζήτησε επισήμως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη χορήγηση δωρεάν δικαιωμάτων εκπομπών CO2, τα οποία η χώρα δεν δικαιούται. Θέλει, έτσι, να συντηρήσει τεχνητά διασωληνωμένο στη ζωή το λιγνιτικό μοντέλο ηλεκτροπαραγωγής, υπεύθυνο για το 35% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της χώρας, στερώντας ταυτόχρονα δημόσια έσοδα απαραίτητα για τη στροφή της χώρας σε μια οικονομία χαμηλού άνθρακα. (σσ. Ως γνωστό ένα μεγάλο μέρος από τα έσοδα των δικαιωμάτων πάει στο κράτος)

Ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να συγκαλύψει την εμμονή της κυβέρνησής του στο βρώμικο δρόμο του λιγνίτη  και του πετρελαίου με ιδεολογικούς αντιπερισπασμούς και «αριστερές» κορώνες.  Επιστράτευσε λοιπόν το χιλιοφορεμένο σύνθημα ότι για την υποβάθμιση περιβάλλοντος φταίει ο καπιταλισμός, «λησμονώντας» ότι η ερμηνεία αυτή είναι μονοδιάστατη. Πράγματι η κεφαλαιοκρατική συσσώρευση δεν έχει μόνο ιδιωτική βάση. Μπορεί να είναι  και κρατική. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνουν η Κίνα και η πρώην ΕΣΣΔ. Εκεί το μίγμα πολιτικής περιλάμβανε πέραν των κρατικού μονοπωλίου, τη δικτατορία του κόμματος και την απουσία δημοκρατικού ελέγχου, οπότε αποδείχθηκε πιο τοξικό για το περιβάλλον. Αποδείξεις περίτρανες η εξαφάνιση της τεράστιας λίμνης Αράλης, η εγκληματική αρχικά συγκάλυψη του Τσερνομπιλ, το «παγκόσμιο ρεκόρ» ρύπανσης του Πεκίνου κλπ.
Αλλά δεν είναι ανάγκη να πάμε τόσο μακριά για να διαπιστώσουμε  την αριστεροσύνη της ναφθαλίνης και τη διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ (και) στον κλιματικό / ενεργειακό  τομέα. Επιστρέφοντας στα καθ’ ημάς  ρωτάμε:
Πόσο αριστερό είναι να μην απαιτείς δικαιώματα CO2 από τη ΔΕΗ, επιχειρώντας να χαρίσεις στους κατά 50 % ιδιώτες μετόχους της εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ / έτος; Πόσο αριστερό είναι μην αλλάζεις το καθεστώς προνομίων και κρυφών επιδοτήσεων της ΔΕΗ, η οποία πληρώνει ελάχιστα μεταλλευτικά δικαιώματα («τέλος λιγνίτη»), προς θλίψη των άδειων κρατικών ταμείων και τέρψη και πάλι των ιδιωτών αφεντικών;  Πόσο αριστερό είναι να στερείς ένα μέρος αυτών των πράσινων πόρων από τις χειμαζόμενες πλέον λιγνιτκές περιοχές (τις οποίες προεκλογικά κορόιδεψες με τη λαϊκίστική και ανέφικτη υπόσχεση για προνομιακό τιμολόγιο φτηνού ρεύματος); Πόσο αριστερό είναι, εν κατακλείδι,  να καταγγέλλεις τους καπιταλιστές, αλλά να εφαρμόζεις καπιταλιστικές πρακτικές τύπου μπανανίας;
Ευτυχώς όμως αυτή η συνθηματολογία των κυβερνώντων (και όχι μόνο)  πείθει όλο και πιο λίγους. Όπως έδειξαν πρόσφατα οι χιλιάδες κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο ενάντια στην κλιματική αλλαγή και υπέρ της στροφής σε καθαρές μορφές ενέργειας, οι πολίτες είναι έτοιμοι να προχωρήσουν στην απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Ευτυχώς πολλοί σημαντικοί ηγέτες παγκοσμίως δείχνουν να συμμερίζονται αυτήν την ανάγκη. Δυστυχώς σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνεται ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Σχόλια

Ιστορικό