Πήρε παράταση μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου η μεγάλη αναδρομική έκθεση του Γ. Γαΐτη 
(1923 – 1984) που οργανώνει το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (μέσα στο χώρο της ΔΕΘ) σε συνεργασία με την κόρη του καλλιτέχνη. Ο χώρος της έκθεσης διαμορφώθηκε έτσι ώστε να επιτευχθεί μια ανάγνωση των έργων του, μέσα από την συνομιλία του έργου του δημιουργού μ’ εκείνο των ομότεχνών του από την γενιά του ΄60 (Τσόκλης, Κεσσάνης κ.ά).
Την είδαμε… Σας την προτείνουμε…
Ο βίος και η πολιτεία του
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923. Σπούδασε για σύντομο διάστημα στην ΑΣΚΤ (1942-1944).
Το 1954 φεύγει με την γυναίκα του (γλύπτρια) Γαμβριέλα Σιμωσι για το Παρίσι, όπου και παραμένει μέχρι το 1974, οπότε και επαναπατρίζεται.
Αυτή την εικοσαετία δεν χάνει την επαφή του με την Ελλάδα, καθώς παράλληλα με πλήθος εκθέσεων στο εξωτερικό, πραγματοποιεί αντίστοιχες εκθέσεις στην ημεδαπή.
Στο Παρίσι παρακολουθεί μαθήματα και έρχεται σε επαφή με τα σημαντικότερα ρεύματα του 20ου αιώνα. Επηρεάστηκε από τον κυβισμό, τον εξπρεσιονισμό, τον υπερρεαλισμό και την pop art.
Ξεκίνησε από την παραστατική γραφή και σταδιακά στράφηκε στην αφαίρεση και στην χειρονομιακή ζωγραφική…
Θα μείνει παραγνωρισμένος και ακατάληπτος μέχρι την ωρίμανση του έργου του την δεκαετία του ’70.
Έγινε πολύ γνωστός από τα περίφημα «ανθρωπάκια» του, που αποτελούν το σήμα κατατεθέν του προσωπικού του ύφους.
Το «ανθρωπάκι», αυτή η εμβληματική φιγούρα του έργου του Γαΐτη, γεννιέται το 1968. Τα κωμικοτραγικά ανθρωπάκια υπερβαίνουν στοιχεία της ζωγραφικής παράδοσης, εγκαταλείποντας το κλασσικό τελάρο για να μπουν στο χώρο άλλοτε ως κατασκευή και άλλοτε ως σκηνικό, ενίοτε ως πολλαπλό αντικείμενο.
Η εποχή του – και το έργο του
Είναι απολύτως ορατή η στενή σχέση του Γιάννη Γαΐτη με την διεθνή πρωτοπορία… Τα πολιτικά και κοινωνικά επίσης συμφραζόμενα της εποχής του σφραγίζουν το έργο του.
Η δουλειά του είναι συνυφασμένη με την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα –πριν και μετά τον πόλεμο και το τέλος του εμφυλίου – οπότε και ο δημιουργός ανδρώνεται – όπως και μετά τον επαναπατρισμό του.
Το 1974 – οπότε και βρίσκεται σε περίοδο ωριμότητας.
…Το έργο του, στο περιεχόμενό του, χαρακτηρίζεται από:
Α) Καυστικό χιούμορ και ειρωνεία για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.
Β) Κριτική της κοινωνίας που παράγει ομοιόμορφους και ισοπεδωμένους πολίτες.
Γ) Κριτική στον καταναλωτισμό (πρώιμη ευαισθησία) και απομυθοποίηση της καταναλωτικής κοινωνίας και της τέχνης ως αισθητικής κατανάλωσης.
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του παραμένει φρέσκο…
Υ.Γ. Η εμπορική, πιθανόν, αξιοποίηση του έργου του στις ημέρες μας μέσα από την συνεχή προβολή του (Αθήνα – Μουσείο Μπενάκη, Θεσσαλονίκη – ΜΜΣΤ, Χανιά κλπ) δεν αφαιρεί από την αξία του δημιουργού. Ίσα – ίσα τονίζει την διαχρονικότητά του.
