Ενός κακού μύρια έπονται.
Η παρατεταμένη οικονομική αποδυνάμωση της χώρας μας, όπως είναι επόμενο συνεπάγεται και αποδυνάμωση της εθνικής μας ισχύος. Γεγονός που εγκυμονεί πολλούς και σοβαρούς κινδύνους.
Τις αναμενόμενες εθνικές απειλές επιτείνει όμως και η κυβερνητική πολιτική της ενεργού εμπλοκής στους διεθνείς ανταγωνισμούς.
Στο όνομα της ταχτικής αξιοποίησης όλων των διεθνών ερεισμάτων η Κυβέρνηση άγεται και φέρεται σε επικοινωνιακού επιπέδου διεθνείς σχέσεις που συστηματικά υπονομεύουν και απαξιούν τις στρατηγικές της συμμαχίες που δεν είναι άλλες από αυτές στην Ευρώπη.
Η προνομιακή οικοδόμηση σχέσεων υποστήριξης με τις ΗΠΑ στο οικονομικό (και ειδικά στο επίμαχο πρόβλημα του χρέους και δευτερευόντως της λιτότητας), ας μη γελιόμαστε, συνεπάγεται ανάλογες πιέσεις «αντισταθμιστικής» αποδοχής κάποιων Αμερικανικών επιλογών στην περιοχή, που δεν είναι λίγες: αναγνώριση του Κοσσόβου, ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ, συγκυριαρχία και συνεκμετάλλευση με την Τουρκία του Αιγαίου, δυτικός έλεγχος των ενεργειακών δρόμων στην Βαλκανική, χαλαρή ομόσπονδη (διχοτομική επί της ουσίας) λύση στο Κυπριακό, νέες κρατικές (ελεγχόμενες) οντότητες στην Μέση Ανατολή , υποβοηθητική αξιοποίηση του προσφυγικού για την επίλυση πολλαπλών γεωπολιτικών προβλημάτων κλπ. κλπ.
Σε κάποιες από αυτές τις προτεραιότητες των ΗΠΑ μπορεί να συμφωνεί και η Ευρώπη. Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να τοποθετείται η προώθησή τους σε ένα αυστηρά Ευρωπαϊκό πλαίσιο , όπου οι συσχετισμοί δύναμης είναι ευνοϊκότεροι για τα Ελληνικά συμφέροντα και διαφορετικό σε ένα ριψοκίνδυνο (όπως πάντα) Ατλαντικό περιβάλλον.
Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αναθεωρήσει τον όψιμο φιλο-ατλαντισμό της.
Να επανατοποθετηθεί αυστηρά μέσα στο στρατηγικό πεδίο των Ευρωπαϊκών συμμαχιών και εκεί να διεκδικήσει τα συμφέροντά της.
Να απαλλαγεί οριστικά από τον «Βαρουφακισμό» της, από την ψευδαίσθηση ότι η διέξοδος από την κρίση συνίσταται σε μερικές απλές κινήσεις αντιπερισπασμού απέναντι στους Ευρωπαίους συμμάχους , ότι δηλ. με απλούς οικονομικούς ελιγμούς μπορεί να απαντηθούν τα τεράστια προβλήματα που ανέδειξε η κρίση.
Όσο η οικονομική κρίση στην Ελλάδα παρατείνεται τόσο πρέπει να περιφρουρούνται οι παλιές ισορροπίες καθώς η οικοδόμηση νέων είναι αδύνατη υπό αυτές τις συνθήκες.
Η πολιτική κρίση στην Τουρκία μπορεί ταχτικά να μας ευνοεί αλλά θα πρέπει και εμείς να επιδείξουμε σύνεση και εμμονή στις στρατηγικές συμμαχίες. Όποιες και αν είναι οι Ευρωπαϊκές προτάσεις για κοινές περιπολίες με την Τουρκία στο Αιγαίο είναι αντιμετωπίσιμες και διαχειρίσιμες εφόσον συζητούνται και εξετάζονται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν πρόκειται να παραβιάσουν τελικά τις δεδομένες σχέσεις και ισορροπίες. Το θέμα είναι εμείς να μην συνεχίσουμε να επιδεικνύουμε πάνω σε αυτά τα ζητήματα την ανωριμότητα και τον ερασιτεχνισμό των προηγούμενων επτά μηνών.
Μήλιος Χρήστος
