Οι PODEMOS μπροστά σε δοκιμασίες και προκλήσεις

Ο

Η άνοδος των Podemos στην ισπανική πολιτική ζωή ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακή. Ιδρύθηκε το 2014 ως μετεξέλιξη του κινήματος των αγανακτισμένων (2011). Απέσπασε ένα ποσοστό 8% στις πρόσφατες ευρωεκλογές και έφτασε να συγκεντρώνει το 28% περίπου του εκλογικού σώματος στις δημοσκοπήσεις στις  αρχές του χρόνου. Ο ηγέτης του κόμματος Pablo Iglecias αποτελεί πλέον κεντρικό πρόσωπο της πολιτικής σκηνής και των Μ.Μ.Ε.

Με σημαία ενάντια στη  λιτότητα και την κυβερνητική διαφθορά και κεντρικό σύνθημα “να γκρεμίσουμε την κάστα” οι Podemos δημιούργησαν μεγάλα ρήγματα στην κουρασμένη κοινωνική βάση των δυο κομμάτων του ισπανικού διπολισμού. Το κεντροδεξιό λαϊκό κόμμα (P.P), που κυβερνά και το Σοσιαλιστικό (PSOE). Όλες οι ενδείξεις σηματοδοτούσαν μια ιστορική ανατροπή στην μετα-Φράνκο πολιτική σκηνή της Ισπανίας. Παράλληλα, μαζί με τον Σύριζα και το ιρλανδικό Σιν Φέιν εμφανίζονται να αποτελούν την εν δυνάμει “απειλή” στις κυρίαρχες πολιτικές της Ε.Ε. Το εξ αριστερών ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα.

Στην πρόσφατη όμως δημοσκόπηση (Απρίλιος  2015) οι Podemos παρουσιάζουν κάμψη. Καταλαμβάνουν την τέταρτη θέση (17%), πίσω από το Λαϊκό Kόμμα του πρωθυπουργού Mariano Rajoy (22%), το οποίο στις βουλευτικές εκλογές του 2011 σάρωσε με ποσοστό 44,6%. Το Σοσιαλιστικό κόμμα κατέλαβε δημοσκοπικά την δεύτερη θέση (21%). Την τρίτη θέση κατέλαβε (με περίπου 20%, ενώ τον Ιανουάριο ήταν στο 3,1%) το νεοεμφανιζόμενο κεντρώο κόμμα Ciudadanos (πολίτες) το οποίο ιδρύθηκε το 2006 στην Καταλονία, ως το υπέρ της ένωσης καταλανικό κόμμα που αποφάσισε να γίνει κόμμα εθνικής εμβέλειας το περασμένο έτος.

Διαμορφώνεται λοιπόν ένα νέο πολιτικό τοπίο. Το ακραιφνώς δικομματικό  σύστημα μετασχηματίζεται σε τετρακομματικό, με μικρές διαφορές ποσοστών μεταξύ τους. Τα δημοσκοπικά στοιχεία (αν ισχύσουν και στο μέλλον) δείχνουν ότι είναι ευκολότερη μια συγκυβέρνηση του Λαϊκού με το Σοσιαλιστικό κόμμα παρά μια κυβερνητική νίκη των Podemos στις  βουλευτικές εκλογές, που θα γίνουν μέσα στο 2015. Με ανοιχτό ερώτημα τη στάση των Ciudadanos.

Η δημοσκοπική κάμψη των Podemos ξεκίνησε παράλληλα με την πρώτη κρίση στο εσωτερικό τους. Με την πρόσφατη παραίτηση-αποχώρηση από το κόμμα του ηγετικού στελέχους  και συνιδρυτή του κόμματος Juan Carlos Monedero (Πανεπιστημιακός, καθηγητής πολιτικής Επιστήμης). Η παραίτηση του σχετίζεται με το ζήτημα της πολιτικής κατεύθυνσης των Podemos, δηλώνοντας, μεταξύ άλλων ότι υποστηρίζει: “την επιστροφή των Podemos στις ρίζες”. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση. Ο  Monedero ήδη από τον Ιανουάριο είχε αποκαλυφθεί ότι είχε λάβει, ως σύμβουλος, αδήλωτα, το ποσό των 425.000 ευρώ από την ALBA  (Μπολιβαριανή Συμμαχία των Λαών της Αμερικής) που ίδρυσαν το 2004 η Κούβα και η Βενεζουέλα. Η κυβέρνηση είχε πλέον την ευκαιρία να καταγγείλει υπόγεια χρηματοδότηση των Podemos, και εισαγωγή αμφιλεγόμενων λατινοαμερικάνικων πολιτικών μοντέλων, ενώ ο Monedero υποχρεώθηκε να καταβάλλει 200.000 ευρώ σε φόρους και πρόστιμα.

Τα κόμματα διαμαρτυρίας όπως οι Podemos(και ο ΣΥΡΙΖΑ) έρχονται αργά ή γρήγορα αντιμέτωπα με τη πολιτική τους φυσιογνωμία. Οι συνθήκες της κρίσης που τα γέννησαν και τα ανέπτυξαν  δεν διαρκούν για πάντα. Ο  καταγγελτικός λόγος και η ανάδειξη  των κοινωνικών αποτελεσμάτων της κρίσης δεν αρκούν. Το ζητούμενο είναι οι πολιτικές εξόδου από τη κρίση. Μ’ αυτές αναπόφευκτα θα αναμετρηθούν και θα κριθούν.

Υ.Γ: νεότερη δημοσκόπηση δίνει στο Λαϊκό κόμμα (25,6%), στο Σοσιαλιστικό (24,33%) στους Podemos (16,5%) και στους Ciudadanos (13,8%).

Τρυψάνης Θανάσης
7-5-2015

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Τρυψάνης Θανάσης

Σχόλια

Kατηγορίες

Ιστορικό