“Η πυξίδα”
To ΠΑΣΟΚ διαθέτει επιτέλους πυξίδα. Μιλάμε για το βιβλίο του Λαλιώτη που φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο πυξίδας για το κόμμα του ΠΑΣΟΚ(ποιος άλλος λόγος θα υπήρχε για έναν τέτοιο τίτλο από τον συγκεκριμένο συγγραφέα;) Δεν πρόκειται βέβαια για μια κλασσική πυξίδα. Αυτή είναι ρυθμιζόμενη. Δείχνει κάθε φορά αυτό που θέλει ο κάτοχός της.
Έτσι πριν λίγα χρόνια έδειχνε πολιτικό διάλειμμα Καραμανλή και σύντομη επιστροφή ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Μετά έδειχνε πέρασμα από τον δικομματισμό στον διπολισμό. Τελευταία δείχνει εξελίξεις με βάση το οικονομικό….γενικά. Κι άμα δεν κάτσει κι αυτό θα την ξαναρυθμίσει προς άλλη κατεύθυνση. Είπαμε είναι ρυθμιζόμενη.
Εξάλλου δεν πρόκειται να δώσει καμιά εξήγηση για αυτές τις αλλαγές. Όπως δεν έδωσε και για την περίφημη θεωρία της τεχνητής πόλωσης που την κουβαλούσε εδώ και τριάντα χρόνια («σκληρό Ροκ»). Μόνο ο Λαλιώτης γνωρίζει πώς στο πολιτικό επίπεδο μπορεί να μεταφερθεί μια πόλωση πού δεν υπάρχει στην κοινωνία. Και να επιμένει μέχρις εσχάτων. Ακόμα κι όταν πολιτικά αυτό δεν μπορεί να συμβεί.
Και να μη παραλείψουμε την συγκριτική θεωρία για την διαφορά του Δ(διάδοχος) από το Η (ηγέτης) που μάγεψε, σαν σύλληψη, τον Λοβέρδο. Έχει θεωρητικό υπόβαθρο ο χώρος. Τι να λέμε τώρα.
Τάδε εφη Τζουμάκας
Για τον Σημίτη:
«Είναι ένας από εμάς. Είναι ΠΑΣΟΚ. Έχουμε αγωνιστεί» μαζί. Επρεπε να ήταν πρόεδρος της ΚΟΜΙΣΙΟΝ. Ο τρόπος και το ύφος τον έφεραν σε αντίθεση με τον Γ. Παπανδρέου»
«Μέσα από τα τελευταία γεγονότα διευθετήθηκαν οι σχέσεις Σημίτη-Γ. Παπανδρέου σε νέα βάση. Έγινε επαναπροσδιορισμός της σχέσης-τους.
-Για τον Γ. Παπανδρέου
«Θα γίνει Πρωθυπουργός. Εκπροσωπεί την νέα στρατηγική του ΠΑΣΟΚ. Την στρατηγική της εναλλακτικής λύσης (Ομπάμα). Η οποία δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί και δεν έχει περάσει βέβαια στο λαό. Σ’ αυτή την κατεύθυνση όμως εργαζόμαστε και είμαι σίγουρος ότι θα πετύχουμε.»
-Για τά «εξωθεσμικά κέντρα»
«Ορισμένοι κύκλοι προσπαθούν να ποδηγετήσουν τον πολιτικό βίο της χώρας και κύρια το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα τους το επιτρέψουμε.
Με κάτι τέτοια και με άλλα μας έχει συνηθίσει ο Στέφανος. Στην «Πολιτική Ζούγκλα» του ΠΑΣΟΚ έχει από τα πρώτα του βήματα υιοθετήσει το ρόλο της ύαινας. Έχει μάθει να τρέφεται με πτώματα κι ακόμα να βγαίνει πρώτος στην καταδίκη των υποψήφιων θυμάτων της εκάστοτε ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Και να περνούν τα χρόνια και να διατηρεί μια θέσει στη νομενγκλατούρα του ΠΑΣΟΚ. Πάντα κομματικός ο Στέφανος, πάντα με την ηγεσία ,πάντα με την κομματική νομιμότητα(να ορίζει ποιος είναι ΠΑΣΟΚ και ποιος δεν είναι), να οσμίζεται τις κομματικές εξελίξεις, να εντοπίζει τους «κομμένους», να πρωτοστατεί στην εξυγίανση του κόμματος από τους κάθε είδους διασπαστές και υπονομευτές. Και όλα αυτά με ανταμοιβή μια θέση στον μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ Πέραν αυτού καμιά ηθική επιβράβευση, καμιά υπόληψη από τους, «κομματικούς συντρόφους». Εντελώς αχάριστοι οι άχριστοι. Γιατι ποιος θα έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά αν δεν ήταν ο Στέφανος; Ποιος θα καθάριζε έτσι όπως καθάρισε ο Στέφανος τον Βενιζέλο; Ποιος θα έκανε την «βρώμικη δουλειά»που είναι απαραίτητη ενίοτε στα κόμματα;
Τραγική φιγούρα ο Στέφανος στο πάζλ των κομματικών ρόλων. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχουν τραγικότεροι ρόλοι. Και τραγικότερα πρόσωπα στο θέατρο της ζωής και της πολιτικής.
Η περίπτωση ΑΛΤΕΚ
Μέρες δοκιμασίας περνάει η ΑΛΤΕΚ του παλιού μας φίλου του Θανάση του Αθανασούλη Τα σχετικά δημοσιεύματα πληθαίνουν στον οικονομικό τύπο. Κι ούτε λίγο ούτε πολύ μιλάν για 50 εκ. ευρώ χρέη. Τη στιγμή πού κεφαλαιοποίηση της μητρικής ΑΛΤΕΚ (τα χρέη αναφέρονται στην Altec Telecoms) μόλις πού ξεπερνά τα 60 εκ.ευρώ.
Να του ευχηθούμε να καθαρίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο
Θα κάνουμε όμως με την ευκαιρία μερικές επισημάνσεις.
Το επιχειρείν δια μέσου της πολιτικής είναι μια επιχειρηματική άποψη. Επικερδής μεν επισφαλής δε. Με επισφάλειες πέραν της κλασσικά εννοούμενης επιχειρηματικής δράσης κι άρα επιπρόσθετα ριψοκίνδυνη και για αυτό ενίοτε πολύ αποδοτική. Με δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στο εμπορικό και πολιτικό χρήμα, τις πραγματικές επιχειρηματικές δυνατότητες μιας εταιρίας και τις πολιτικές της προνομοίες. Ο Θανάσης εγκατέλειψε την πολιτική στις αρχές της δεκαετίας του 80 περίπου. Διατήρησε τη σχέση του με το χώρο του ΠΑΣΟΚ, στηρίχθηκε επιχειρηματικά σε αυτό το χώρο και γνώρισε μέρες επιχειρηματικής δόξας.
Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των πολιτικών στελεχών της μεταπολίτευσης που από νωρίς αποστασιοποιήθηκαν από πολιτικές διαδικασίες και στράφηκαν στο χώρο των επιχειρήσεων. Η μεταπήδηση αυτή, το βεβιασμένο αυτό άλμα, δεν ήταν στο κενό. Διέθετε, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, το ανάλογο ιδεολογικό υπόβαθρο. Πού για μας αποτελεί ακόμα ένα ζήτημα προς διερεύνηση. Μέσα από ποιες διαδικασίες, ποιες καθημερινές πρακτικές εκείνης της περιόδου προέκυπταν και τροφοδοτούνταν τέτοιου είδους επιλογές ζωής. Είναι κανείς να απορεί. Ένας απίστευτα μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων παντός τύπου στήθηκαν στη διάρκεια των δύο δεκαετιών του 80 και του 90 από πολιτικά στελέχη του μεταπολιτευτικού νεολαιίστικου κινήματος. Σε στενή σχέση και εξάρτηση με τις ΔΕΚΟ και γενικότερα τις κρατικές προμήθειες και την κρατική κατανάλωση, τους Δήμους, τις Νομαρχίες. Ένας ιδιόμορφος επαγγελματισμός, μια επιχειρηματική κάστα «προοδευτικών επιχειρηματιών» μικρού, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους, εκκολαπτόμενοι οικονομικοί παράγοντες με τοπική ισχύ κι επίδοξα «νέα τζάκια» εθνικής εμβέλειας. Το φαινόμενο χρήζει παρακολούθησης και μελέτης καθότι έχει αρχίσει να εμφανίζει τα πρώτα παθολογικά του συμπτώματα.
