Η εμπλοκή της Ελλάδας στους διεθνείς ανταγωνισμούς, η «διεθνοποίηση του Ελληνικού προβλήματος», όπως την αποκαλεί η κυβέρνηση, μας έχει εισαγάγει σε αχαρτογράφητα νερά. Και συνιστά μέγα λάθος. Διεθνοποιείς ένα πρόβλημα όταν υπάρχουν παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου (Κυπριακό, Παλαιστινιακό, ουκρανικό κλπ). Άλλως εκτίθεσαι σε μεγαλύτερους κινδύνους.
Σε αυτό το επίπεδο τίποτα δεν είναι ελεγχόμενο. Στην εξίσωση του Ελληνικού προβλήματος έχουν εισαχθεί τόσες ανεξάρτητες μεταβλητές που κάνουν αδύνατη οποιαδήποτε πρόβλεψη.
Σε κάθε περίπτωση το κύριο διακύβευμα συνεχίζει να παραμένει (με διακυμάνσεις στην έντασή του) η παραμονή μας ή όχι στο Ευρώ.
Σε σχέση με αυτό το βασικό διακύβευμα προτείνουμε την λύση του δημοψηφίσματος, αν και εφόσον προκύψει ανάγκη να δοθεί μια τελική απάντηση.
Μέσα από αυτό πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε οριστική απόφαση παύει να εξαρτάται τουλάχιστον από τους χειρισμούς της κυβέρνησης.
Μια πιθανή έξοδος από το Ευρώ δεν μπορεί να γίνει χωρίς την συγκατάθεση της Ελληνικής κοινωνίας.
Δεν μπορεί να γίνει με ευθύνη της κυβέρνησης. Δεν έχει τέτοια «λαϊκή εντολή».
Τέσσερα χρόνια τώρα η Ελληνική κοινωνία ζει υπό το κράτος του φόβου μιας πιθανής εξόδου από το Ευρώ.
Καιρός είναι να ξεκαθαρίσουμε ποιος έχει τον τελευταίο λόγο πάνω σε αυτό το θέμα: Η κυβέρνηση ή η κοινωνία. Πρέπει να ανοίξουμε έναν τέτοιο διάλογο.
Ο μόνος τρόπος για να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο της εξόδου από το Ευρώ είναι πολιτικά να υπάρξει δέσμευση ότι το δίλημμα «μέσα ή έξω από το Ευρώ» θα απαντηθεί, έφ όσον προκύψει, από το λαό μέσα από ένα δημοψήφισμα.
Με αυτόν τον τρόπο μπαίνει τέλος στο καθεστώς του φόβου και της ανασφάλειας που κυριαρχεί στην Ελληνική κοινωνία. Εισάγεται μια δικλείδα ασφαλείας που εγγυάται την παραμονή της χώρας στο Ευρώ.
Μια τέτοια διευθέτηση διευκολύνει αντικειμενικά και το έργο της κυβέρνησης. Της δίνει την δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς προσφυγής στην λαϊκή ετυμηγορία (και αξιοπρεπούς συνάμα εξόδου) στην περίπτωση που είναι πολιτικά πολύ δύσκολο γι αυτήν να υπογράψει μια νέα συμφωνία.
Αλλά πέραν αυτού, η πρόταση για δημοψήφισμα, στην περίπτωση που χρειαστεί, επαναφέρει το νόημα της λαϊκής κυριαρχίας σε κρίσιμες περιστάσεις για το μέλλον της χώρας.
Τέλος δεν συμπίπτει με καμία ανάλογη πρόταση, παλαιότερη και νέα, γιατί προτείνεται μόνο για την περίπτωση πλήρους αποτυχίας των συνομιλιών και τελικής ανάληψης της κρίσιμης απόφασης για την παραμονή ή όχι στο Ευρώ.
Πέραν του δημοψηφίσματος βέβαια υπάρχει και το θέμα των εκλογών. Αλλά επειδή προϋποθέτει την παραίτηση της κυβέρνησης συνιστά μια πολύ πιο πολύπλοκη διαδικασία.
Θεσσαλονίκη, Φεβρουάριος 2015
