Στον απόηχο των βραβείων της Ακαδημίας Αθηνών

Σ

Τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών έχουν κατά παράδοση περιορισμένο κι αμφιλεγόμενο κύρος.
Όλο και λιγότερα δημοσιεύματα συνοδεύουν τις ετήσιες βραβεύσεις, όλο και λιγότεροι ασχολούνται με τις επιλογές της Ακαδημίας. Εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες, περνούν την είδηση χωρίς σχολιασμό, χωρίς κριτική, χωρίς αξιολόγηση. Σαν μια απλή είδηση με χαμηλό ενδιαφέρον.

Παρ’ όλα αυτά, σε Εθνικό επίπεδο, τα βραβεία της Ακαδημίας, αποτελούν την σημαντικότερη διαδικασία διάκρισης στο χώρο της έρευνας και του λόγου. Έχουν επόμενα ούτως ή άλλως την σημασία και την βαρύτητά τους.
Ο θεσμός της Ακαδημίας, βέβαια, αδυνατεί να υπερβεί τον συντηρητισμό που τον χαρακτηρίζει από συστάσεώς του, παρ’ όλο που, τα τελευταία χρόνια, έχει ανανεωθεί κατά τι σε πρόσωπα.

Από τις φετινές βραβεύσεις της Ακαδημίας θα θέλαμε να ξεχωρίσουμε μερικές:

Η πρώτη αποτελεί μια ώριμη από κάθε άποψη διάκριση που μπορούμε να πούμε ότι ήρθε αρκετά καθυστερημένα. Η Ζατέλη έχει ήδη διαγράψει την βασική της πορεία, ως λογοτέχνης, κι έχει καθιερωθεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η βράβευση από την Ακαδημία εδώ, δεν έχει το νόημα της στήριξης αλλά της αναγνώρισης, εκ των υστέρων. Που για την Ζατέλη έχει αξία μεν, αλλά…..Είναι χαρακτηριστική η δήλωσή της : « Οπωσδήποτε ευχαριστώ την Ακαδημία Αθηνών για την τιμητική αυτή διάκριση. Προσωπικά θα συνεχίσω τη δουλειά που κάνω τόσα χρόνια είτε με βραβεύουν, κατά καιρούς γι αυτό, είτε όχι». Μια δήλωση που βάζει από κάθε άποψη τα πράγματα στη θέση τους και οπωσδήποτε εκπροσωπεί το γνωστό ύφος και γενικότερα την στάση ζωής της Ζατέλη.

Στο ίδιο περίπου ύφος είναι και η δήλωση του βραβευμένου ποιητή Γ. Βαρβέρη, ενός από τους πιο ευαίσθητος και χαμηλόφωνους δημιουργούς : «Το συγκεκριμένο βραβείο σημαίνει έναν σταθμό μέσα σε μια πορεία καθαρώς ποιητική. Είναι όπως ένα τρένο, το οποίο σταματά σε έναν σταθμό όπου οι άνθρωποι το καλωσορίζουν, αλλά μετά πρέπει να συνεχίσει την πορεία του με τον ίδιο ρυθμό, και κάπως επιβαρυμένη από την επιδοκιμασία των άλλων, οι οποίοι άλλοι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ιδιαίτερα σημαντικοί».

Το βραβείο βέβαια που μας χαροποίησε ιδιαίτερα ήταν το βραβείο στον καθηγητή Αντώνη Ρεγκάκο (συνεργάτη της ιστοσελίδας και φίλο).
Το βιβλίο του « Επινοώντας το παρελθόν», που αναφέρεται στην εξέλιξη της ιστοριογραφίας στην κλασική αρχαιότητα, το παρουσιάσαμε πριν ένα χρόνο στην ιστοσελίδα μας (δες εδώ). Και το προτείνουμε ανεπιφύλακτα σε όσους ενδιαφέρονται και παρακολουθούν γενικότερα ζητήματα ιστορίας και ιστοριογραφίας. Με τον Αντώνη Ρεγκάκο υπάρχει μια συναντίληψη πολλών πραγμάτων. Η δήλωση, που συνοδεύει την βράβευσή του από την Ακαδημία Αθηνών, είναι καινοτόμα για τα Ελληνικά (εθνοκεντρικά) δεδομένα. Αποδίδει όλο το πνεύμα της σύγχρονης προσέγγισης της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς, μέσα από το πρίσμα της ευρύτερης Ευρωπαϊκής, πρώτα από όλα, αλλά και παγκόσμιας διάστασης, που έχει : «Το βραβείο είναι η κατάληξη μιας μακροχρόνιας ενασχόλησης με την αρχαία ελληνική ιστοριογραφία (Ηρόδοτος, Θουκυδίδης), η οποία, αν διαβαστεί με τις μεθόδους της σύγχρονης ιστοριογραφικής επιστήμης είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Θα πρέπει οι αρχαιοελληνικές σπουδές στην Ελλάδα να εξευρωπαϊστούν, κάτι που έχει συμβεί σε μεγάλο βαθμό με την είσοδο στο χώρο λαμπρών επιστημόνων με σπουδές στο εξωτερικό. Θα πρέπει να ανήκουμε στην Ενιαία Ευρώπη και από την άποψη της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς μας, να βλέπουμε το αρχαιοελληνικό πολιτισμό από την ευρύτερη ματιά του Ευρωπαίου κι όχι από τη στενή ματιά του Νεοέλληνα».

Χ. Μ.

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Σχόλια

X. M.

Kατηγορίες

Ιστορικό