ΚατηγορίαΓράμματα και τέχνες

Έχει αποτυπωθεί στην μνήμη μου (το πώς και γιατί δεν το γνωρίζω) μια συνέντευξή του Ανδρουλάκη στην Βίκη Φέστα που πρέπει να ήταν παλιά, πριν τις εκλογές του 2009, που άγνωστο για πιο λόγο ξαναπαίχθηκε το 2011 και στην συνέχεια και σε άλλες επαναλήψεις. Φαίνεται η ΕΡΤ πιστεύει στην διαχρονικότητα της ακροαματικότητας του Μίμη και δεν έχει άδικο. Πουλάει ο Ανδρουλάκης. Το επιβεβαιώνουν οι εκδόσεις...

Το νοιώθεις με την πρώτη. Τόχει με τις λέξεις. ”Η πρώτη φλέβα” (η πρώτη – καθυστερημένη μάλλον – γνωριμία μου με το συγγραφικό του έργο), διαβάστηκε με μια ανάσα, όχι για την πλοκή, αλλά για την ζωντάνια, και την αλήθεια της αφήγησης. Γραφή απλή και χαλαρή που στοχεύει στο κέντρο των ανθρώπινων πραγμάτων. Λέξεις που ”πολλαπλασιάζονται” μέσα σου, που...

ΝΕΟ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ, 14/10/2106
Οι δημόσιοι διαξιφισμοί για τη βράβευση του Μπομπ Ντύλαν με το Νομπέλ Λογοτεχνίας, οσοδήποτε σκόρπιοι και έκθυμοι κι αν υπήρξαν, είναι ουσιώδεις. Γιατί αφορούν τον ίδιο τον πυρήνα της εγγραματοσύνης και της φιλαναγνωσίας μας. Και φαίνεται ότι από εκεί εντέλει ξεκινά και το πρόβλημα. read more

ΤΟ ΒΗΜΑ,  02/10/2016 Στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Λογοτεχνίας της Οδησσού, που διεξάγεται από τις 28 Σεπτεμβρίου ως την 1η Οκτωβρίου, γίνεται η τιμή σε μια συγγραφέα από την Ελλάδα, στην Αμάντα Μιχαλοπούλου Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Ελληνας, ένας Αγγλος, ένας Γερμανός και ένας Ισπανός. Αποφάσισαν να γράψουν μια ιστορία ο καθένας τους που να να εξηγεί όσο καλύτερα γίνεται την ανθρώπινη κατάσταση...

Η σχέση έθνους και γλώσσας είναι δύσκολο να περιγραφεί με τρόπο που να καλύπτει όλους τους δυνατούς συνδυασμούς μεταξύ των δύο. Ο κατάλογος των εθνών, κατά τα φαινόμενα ανοιχτός ακόμα, μας φέρνει αντιμέτωπους με μια χαώδη εικόνα που, από μόνη της, διαψεύδει την τρέχουσα αντίληψη περί της προνομιακής θέσης της γλώσσας ως “αντικειμενικού κριτηρίου” του έθνους (Hobsbawm 1994, 76-92)...

ΤΟ ΒΗΜΑ 01/12/2013 Ο Τίτος Πατρίκιος έκοψε το κάπνισμα, μια σημαντική απόλαυση για τον ίδιο, το 1986, λίγες ημέρες μετά την πυρηνική καταστροφή στο Τσέρνομπιλ. Πριν από μερικά χρόνια στο Παρίσι λίγο έλειψε να ξανακυλήσει. «Ενας ιταλός φίλος μου από την UNESCO είχε μόλις επιστρέψει από ένα ταξίδι στην Κούβα. Μου είπε: Δοκίμασε ένα πούρο απ’ αυτά, μου τα έδωσε ο ίδιος ο ηγέτης, τα καπνίζει...

Το κείμενο του Παρασκευά Καρασούλου «το ατραγούδιστο παρόν» μας έδωσε το ερέθισμα να ανατρέξουμε σε δύο παλιά κείμενα του Α. Ελεφάντη. Τα δύο κείμενα του Α. Ελεφάντη, που αναδημοσιεύουμε, γράφτηκαν σε συνέχεια (τεχ. 70 και 72 στον «Πολίτη» του 1986). Όπως εξηγεί και ο ίδιος, η δημοσίευση του πρώτου μέρους προκάλεσε σχολιασμούς και συζητήσεις που έκαναν αναγκαία την δημοσίευση του δεύτερου μέρους...

Πρόσφατα κυκλοφόρησε η δίτομη έκδοση  “Κ.Θ. Δημαράς Σύμμικτα Δ΄, Λόγια περί μεθόδου”, σε επιλογή κειμένων από τον Φίλιππο Ηλιού (επιμέλεια Πόπης Πολέμη-εκδόσεις Μουσείο Μπενάκη & Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 2013), από το Βιβλιολογικό Εργαστήρι “Φίλιππος Ηλιού”. Με αφορμή αυτή την έκδοση επιχειρούμε ένα μικρό αφιέρωμα στο έργο του Κ.Θ. Δημαρά. read more

Η φετινή σεζόν στην τηλεόραση μας επιφύλασσε μιαν έκπληξη. Ανάμεσα στα Τούρκικα σήριαλ (που ένα-δύο από αυτά στέκονται σχετικά καλά σε πείσμα μιας γενικά υποτιμητικής «εθνικιστικής» στάσης), τις επαναλήψεις Ελληνικών κωμωδιών, και τα πάσης φύσεως παράθυρα με τον ξύλινο κομματικό λόγο, μας προέκυψε μια καταπληκτική πολιτική σειρά. Μοναδική στο είδος της. Και μάλιστα από μια χώρα του «Βορρά» όπου η...

Αναδημοσίευση από το “αεράκι” Ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα το παρόν δεν υπήρξε τόσο ατραγούδιστο όσο στις μέρες μας…. Κι ας έδιναν «ήχο και υλικό» η αγωνία και η οργή των ελλήνων στους δρόμους, στις πλατείες, παντού,  κι ας εγκυμονούσε  η συγκυρία  λόγους κι αφορμές  να γεννηθούν καινούργια τραγούδια, κι όμως…. Τραγούδια από το παρελθόν συνόδευσαν κι εξακολουθούν να συνοδεύουν την...